Osobowości zwoleńskie

A moim zdaniem wielką osobistością jest też mój pradziadziuś, który był dyrektorem teatru w zwoleniu i tym samym aktorem oraz krótko po wojnie Burmistrzem, jeszcze wiele jego zasług mogłabym tu pisać...

właśnie, mój tata kiedyś oglądał ich przedstawienia, teatr który prowadził twój pradziadek był bardzo dobry, ludzie lubieli ich oglądać, a był to teatr amatorski

teraz nie ma w Zwoleniu teartu... :S

GD napisał:

teraz nie ma w Zwoleniu teartu... :S

bo mój pradziadek już nie żyje!! Wink

kiedyś prof.Teodozja Bolesławska wystawiała sztuki z uczniami LO. było to całkiem niezłe. Miałem przyjemność grać w jej ostatniej adaptacji. niestety, ale było to już na końcu jej kariery i delikatnie mówiąc nie wszystko nam wyszło. ale kilka przedstawień było naprawdę na wysokim poziomie.

wracając do Jacka. pamiętam jego matkę, która się nim opiekowała. dała go do stolarza na naukę zawodu. byłby tam pewnie do dzisiaj, gdyby ten zakład istniał. niestety po śmierci jego szefowej, zakład zlikwidowano, a Jacek został sam. I tak sobie daje rade. najgorsze, że jest chyba zakochany we wszystkich ekspedientkach z Jutrzenki, Giganta, Taniocha i jeszcze paru innych sklepów spożywczych.

a widzisz jak ludzie mogą być podli - kto sprawił, że na twoje słowa "cześć jacek" większość osób słyszy "Spierdalaj" albo "cześć chuju"? Coś tak pięknego co nazywa się społeczeństwo (ale głownie moim zdaniem gówniarze w tym przypadku)

kiedyś był Janek Sowiński. też go zaczepialiśmy, ale na zasadzie cześć Jasiu, Janek na to czeeeeeeeeśśśśśśśśćććććć i żadnych złośliwości

nie każdy lubi jak się go zaczepia - nigdy nie byłeś po tej drugiej stronie a trzeba tu odniej wyjść aby problem zrozumieć...

pamiętam Janka Sowińskiego, on też mówił cześćci!!!!!!! a pamiętacie takiego Tadeusz się nazywał, mówili na niego Jasio, był chyba z Zielonki, podobno nauczyciel,a le mu coś odbiło i zaczął łazić po mieście

ale to i tak nie znaczy, że wolno go zaczepiać - poto aby się z niego nabijać

doktor Perzyna, co wy na to?
miał adoptowaną córkę, która zmarła niedawno, latami leżała w zwoleńskiej umieralni.

mamy jeszcze w Zwoleniu gwardię ludzi bardzo zasłużonych dla tego miasta. nie zawsze docenionych. bez nich wyglądałoby ono zupełnie inaczej. są to najczęściej rzemieślnicy zwoleńscy, którzy od wielu lat tu mieszkają i wykonują swoją ciężką , ale potrzebną pracę. profesorowie i nauczyciele zwłaszcza ci emerytowani, niezawsze rozpoznawani, lekarze zwoleńscy, od lat związani z tym miastem i wielu, wielu innych. należałoby ich przynajmniej wymienić z imienia i nazwiska, bo czas tak szybko płynie...

Doktor Perzyna już był wymieniony przez dydka;)

chciałbym jeszcze wspomnąć o partyzantach, żołnierzach z naszych okolic, któży walczyli z okupantem podczas II Wojny Światowej